ΔΕΝ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ.
Η ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ ΟΜΩΣ, ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΕΝΕΡΓΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΙ ΣΕ ΑΥΤΟ, ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ.

Σάββατο 18 Αυγούστου 2012

Μια χαρούλα ο Χαρούλης για τον ιδιοκτήτη του Θεάτρου των Αγρών… Για τους θεατές όμως;

image Στο θέατρο των Αγρών στο Κυπαρίσσι εμφανίστηκε χτες, όπως κάθε χρόνο άλλωστε, ο Γιάννης Χαρούλης. Ο σπουδαίος αυτός, και συνάμα πολύ ταπεινός Κρητικός καλλιτέχνης, που πολλοί έχουν σπεύσει – ίσως όχι άδικα, λόγω της χροιάς της φωνής του- να τον χαρακτηρίσουν ως “νέο Ξυλούρη” , αποτελεί πόλο έλξης κάθε φορά που εμφανίζεται . Όμως αυτό που έγινε χτες βράδυ, ήταν άνευ προηγουμένου, και όχι απαραίτητα μόνο με την καλή έννοια. Κι επειδή τα μεγάλα sites επιλέγουν να προβάλουν την καλή πλευρά της χτεσινής συναυλίας, εγώ θα τιμήσω τ’ όνομα του blog και θα φωτίσω κάποιες άλλες πτυχές της.
Όσοι επέλεξαν χτες βράδυ να “απολαύσουν” από κοντά το Γιαννιώ, ταλαιπωρήθηκαν αρκετά.  Η συναυλία ξεκινούσε στις 10. Η πύλη του θεάτρου άνοιξε στις 8, και από τις 9 παρά τέταρτο τα εισιτήρια είχαν εξαντληθεί. Έτσι...
κάποιος βγήκε στο δρόμο και ειδοποιούσε ότι δεν υπάρχουν θέσεις, και τ’ αυτοκίνητα έκαναν επιτόπου αναστροφή στο δρόμο. Αυτό, σε συνδυασμό με το ότι πάρκαραν τα αυτοκίνητά τους δεξιά και αριστερά, και για μήκος περίπου 2 χιλιομέτρων από το θέατρο, δημιούργησε κυκλοφοριακό κομφούζιο.
Μετά λοιπόν από 2 χιλιόμετρα περπάτημα, όσοι ήταν τυχεροί ή προνοητικοί και είχαν προαγοράσει εισιτήριο, μπήκαν στο θέατρο και… έψαχναν  που να κάτσουν! Μετά τα καθίσματα που γέμισαν αμέσως, γέμισε η αρένα, και … έπιασαν τα γύρω χωράφια, που ο ιδιοκτήτης είχε φροντίσει να καθαρίσει και να φέρει ..κούτσουρα από ελιές και σανίδες ξύλου, για να φτιάχνουν οι πελάτες του πάγκους και να κάθονται!!! Για οπτική επαφή με τη σκηνή δεν το συζητάμε καν… Μόνο οι σούπερ τυχεροί!!
Η συναυλία ξεκίνησε στην ώρα της, και από εκεί κι ύστερα ανέλαβε ο Χαρούλης. Ίσως η φωνή του να αποζημίωσε κάποιους για την ταλαιπωρία. Κάποιους άλλους όμως όχι. Ούτε το κρασί που κέρασε λίγο πριν το τέλος ο ιδιοκτήτης (επειδή “ταλαιπώρησε” τους πελάτες, όπως έλεγαν οι εργαζόμενοι που το κερνούσαν) .
Ίσως την επόμενη φορά να το σκεφτεί λίγο καλύτερα.Άλλωστε, όπως αναφέρει στο blog του, “η τέχνη δεν είναι εμπόρευμα αλλά κοινωνικό αγαθό”. Ελπίζω του χρόνου να το εφαρμόσει… Γιατί αν γι΄αυτόν τα 10 ευρώ της εισόδου αποτελούν “συμβολικό τίμημα” (πάλι από το blog του αυτή η φράση), για άλλους αποτελούν μισό μεροκάματο.
Υ.Γ: Άσε που 4.000 κόσμος επί 10 ευρώ το άτομο μας κάνουν 40.000 ευρώ… Δεν είναι κακό μεροκάματο για 1 βραδιά, αν αφαιρέσεις τα έξοδα… Γιατί να κάνεις π.χ. 2 συναυλίες με τον ίδιο καλλιτέχνη, αφού μπορείς να τα βγάλεις σε 1 μέρα αντί για 2;

2 σχόλια:

  1. Άσε που 4.000 κόσμος επί 10 ευρώ το άτομο μας κάνουν 40.000 ευρώ… Δεν είναι κακό μεροκάματο για 1 βραδιά, αν αφαιρέσεις τα έξοδα… Γιατί να κάνεις π.χ. 2 συναυλίες με τον ίδιο καλλιτέχνη, αφού μπορείς να τα βγάλεις σε 1 μέρα αντί για 2;


    Μάλιστα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χωράει τόσους το θεατράκι; Δεν νομίζω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή